Onderweg

Foto en tekst door Dolf

Ik ben op weg. De reis kan beginnen.

In m'n koffer met kleren zit ook anderhalve kilo kaas. Op Duitse websites staat dat je geen kaas mee mag nemen naar Japan. Maar op Nederlandse sites wordt kaas juist aangeraden. Japanners vinden eetbare cadeaus heel fijn. Die geven ze elkaar ook als ze van vakantie terugkomen. Voor prullaria hebben ze gewoon geen ruimte. Ze hebben geen vensterbank en geen schoorsteenmantel. Dus waar laat je dat spul?

In m'n handbagage heb ik naast een camera of twee, en een computertje ook nog een kilo chocolademunten. Het leek me handiger om ze in m'n handbagage te houden, want dan kan ik zelf uitleggen wat het is als het er op de scan raar uit ziet. Ik kan me voorstellen dat het geen standaarditem is in de douanehandboeken. Maar misschien hebben ze in Japan wel een extra bijlage gemaakt voor sinterklaasartikelen.

Ik heb ook nog overwogen om een hele lading chocoladekikkers en -muizen mee te nemen en die dan in huis en op school in de schoenen te stoppen. Iedereen zet in Japan altijd zijn schoen bij de ingang, dus die gelegenheid zou ik wel hebben gehad. Maar aangezien Japanners aparte ideeën hebben over hygiene en schoenen, leek het me geen goed idee om voedsel in schoenen te stoppen. Maar het voor mij doorslaggevende argument was: die dingen zijn gewoon niet lekker. Nooit geweest.

Drop heb ik wel bij me. Maar maar één zakje. Een zakje schoolkrijt, dat leek me wel toepasselijk. En eigenlijk smaakt dat nauwelijks naar drop, maar toch: ze zullen het niet lekker vinden.

N.B. Ik ben nu door de douane op onze luchthaven Schiphol en ze hadden meer belangstelling voor de diverse camera's dan voor de chocolademunten. Ik zag aan de foto van de scanner dat die ook eerder chocoladebruin waren afgebeeld en niet zwart.