Veel is al normaal,
maar genoeg is nog echt vreemd.
Kijken doet meer zien.

Tokyo, woensdag 18 oktober 2017

Foto en tekst door Dolf

De wolken zijn niet Nederlands. Dat is duidelijk.

De huizen en de flatgebouwen zijn ook heel anders. Soms staan huizen hier wel op hele kleine stukjes land, die dan ook nog spits toelopen. Het is duidelijk dat hier weinig ruimte is en dat alle ruimte benut wordt.

Maar het betekent waarschijnlijk ook dat grond en grondbezit een dingetje is. Grond blijft heel lang in de familie en bij het verkopen van grond moet er heel veel belasting over de opbrengst betaald worden. Ik heb bedragen van 50% gehoord. Als je dat combineert met het familiegevoel, en de familie-eer, dan kan ik me enigszins voorstellen dat grond wel degelijk een dingetje is.

Als de eigenaar overlijdt dan laat men vaak de grond op zijn naam staan; dan hoeft er ook geen belasting betaald te worden. Maar als de overheid dan later, bij een reconstructie na een tsunami of aardbeving wil weten van wie ze eventueel de grond kunnen kopen, dan kunnen er heel veel mogelijke erfgenamen zijn. Blijkbaar is het dus ook nog eens administratief een warboel. En waarschijnlijk zijn ze nu aan het vechten over wie de warboel gaat opruimen, hoe de dat zullen doen èn wie dat zal gaan betalen.

Japan is dus eigenlijk een normaal land met z'n eigen eigenaardigheden.

Bonus: Streetview-link

Observaties
Ik was dit stukje begonnen om iets te vertellen over verschillende observaties, maar de grondpolitiek, als je het al zo mag noemen, ging met de beschikbare tijd en ruimte aan de haal.

Laat me eventueel weten of bepaalde observaties interessant zijn om te behandelen:
- wasmachines,
- toiletten,
- damesschoenen,
- herenschoenen,
- mobiele telefoons in de trein,
- slapen in de trein en slapen in het algemeen,
- roken,
- reclame voor popgroepen,
- etc.

Ik kan zo nog wel even doorgaan...