De trein heeft een naam.
Op de antimakassar
staat een kinderheld.
Japan, september 2019
Foto en tekst door Dolf
In Japan is het gebruikelijk om treindiensten die niet op forenzen zijn gericht, dus de niet-reguliere treindiensten, een eigen naam te geven. Ze rijden op hetzelfde spoor, maar hebben een eigen frequentie en een eigen type trein met een ander uiterlijk en een andere inrichting.
Dat kennen we in Nederland niet zo. Aparte treindiensten met een eigen naam vind je alleen bij museumspoorlijnen, maar niet in het reguliere net. De enige uitzondering die ik zo ken is de Intercity Direct tussen Amsterdam en Brussel.
Een Japanner in de trein wist me te vertellen dat hij ooit met de Rembrandt vanuit Duitsland naar Nederland was gereisd. Maar die naam wordt al sinds 2002 niet meer gebruikt. Wat uiteraard weer wat zegt over de leeftijd van de Japanner naast me.
Deze trein ziet er zo erg schattig uit. Je ziet dan ook dat mensen op de stations waar de trein langsrijdt even goed kijken en glimlachen. De buitenlanders dan, niet de Japanners. Japanners zijn er meester in om met behulp van deze ‘soft power’ een goede indruk te maken.
De Haruka-treindienst rijdt tussen luchthaven Kansai en Kyoto en stopt op maar een paar stations. Het was de trein die klaarstond om ons naar het Shinkansen-station Shin Osaka te vervoeren.
Schoonmaak
De trein moest toen die aankwam eerst nog schoongemaakt worden. Per treinstel was er één meneer of mevrouw om de boel te reinigen. Nadat dat was gebeurd en de banken waren omgedraaid, zodat we allemaal vooruit konden rijden als we dat wilden, konden we naar binnen.
De procedure tocht langs gezichtsscan op verhoogde temperatuur, vingerafdrukken, immigratie, bagageband, bagagecontrole en het ophalen van de treinpassen ging zo vlot, dat we voordat we het wisten al in de Shinkansen naar het westen van Japan zaten. We waren zo doorgestoomd een vroege trein in, zonder de tijd te nemen even wat geld te pinnen.
Gelukkig had ik een oude OV-chipkaart met nog wat tegoed erop. Dus iets eten en drinken in de trein konden we kopen. Binnen 5 uur waren we zo’n 975 kilometer verderop…
